پایگاه خبری مشاورنیوز

معرفی کتاب خودکاوی

خودتحلیلی فرآیندی است که در آن فرد بدون نیاز به روانکاو به شناخت افکار، رفتار و احساسات خود می‌پردازد تا در نهایت ریشه‌ی ترس‌ها و مشکلات خود را بفهمد و آن‌ها را مدیریت کند. کارن هورنای در کتاب خودکاوی، با تکیه بر روان‌درمانی خودتحلیلی به شما کمک می‌کند تا سهم خود و روانکاو را در جریان روانکاوی بشناسید. این کتاب که در گروه کتاب‌های روانشناسی و خودشناسی قرار دارد، به شما می‌آموزد که با خودکاوی مستمر به رشد شخصی دست یابید.

درباره‌ی کتاب خودکاوی

در اواخر قرن نوزدهم، فروید علم روانکاوی را براساس کارهای روانشناسان و پزشکان پیش از خود بنیان گذاشت و آن را توسعه داد. فروید معتقد بود که شخصیت انسان تحت تأثیر بیولوژی او شکل می‌گیرد و معتقد بود که برای روانکاوی بیمار وجود یک درمانگر نیاز است. کارن هورنای (Karen Horney) یکی از روانکاوان قرن بیستم است که گرچه پیرو مکتب فروید بود، نگاه انتقادی‌اش سبب شد از روانکاوی سنتی فروید فاصله بگیرد. او برخلاف فروید معتقد بود که بسیاری از عوامل اجتماعی و فرهنگی در شکل‌گیری شخصیت انسان مؤثر هستند و هر فرد تا حد زیادی می‌تواند بدون نیاز به درمانگر، به تحلیل روانی و شناخت حالات و احساسات خود دست یابد و به نوعی درمانگر خود باشد. او که از نخستین کسانی است که ایده‌ی خودتحلیلی را به طور نظام‌مند مطرح کرد، در کتاب خودکاوی (Self Analysis) نشان می‌دهد که افراد می‌توانند با استفاده از روش‌هایی خاص، خود را تحلیل کنند و به بینشی عمیق‌تر نسبت به احساسات، افکار و رفتارهای خود دست یابند. او در این کتاب به چگونگی شناخت تعارضات درونی، اضطراب‌ها و مکانیسم‌های دفاعی می‌پردازد و پیشنهادهایی برای رشد شخصی ارائه می‌دهد.

کارن هورنای در کتاب خودکاوی درباره‌ی اختلالات روان‌نژندی، مراحل مختلف درک روانکاوانه، نقش بیمار و تحلیل‌گر در فرایند روانکاوی، تفاوت میان خودکاوی گاه‌به‌گاه و خودکاوی سیستماتیک و همچنین انتظارات واقع‌بینانه از انجام خودکاوی بحث می‌کند. او به بررسی تعارض‌هایی می‌پردازد که در ناخودآگاه افراد وجود دارد و مانع رشد آن‌ها می‌شود. وی تکنیک‌هایی نظیر ثبت افکار، تحلیل رؤیاها و بازبینی احساسات را در مواجهه با موقعیت‌های مختلف ارائه می‌کند و هدف نهایی خودکاوی را رسیدن به خودآگاهی و رشد روانی می‌داند تا فرد بتواند از شرّ الگوهای ناسالم ذهنی و رفتاری خود خلاص شود.

کتاب خودکاوی اولین بار در دهه‌ی 1940 منتشر شد و یکی از متون بنیان‌گذار در جنبش خودتحلیلی به حساب می‌آید. برخلاف بسیاری از کتاب‌هایی که بر تئوری تأکید دارند، این متن راهکارهای عملی برای شناخت خود ارائه می‌کند. کارن هورنای در این کتاب علاوه‌ بر طرح فواید خودتحلیلی، محدودیت‌های آن را نیز مطرح می‌کند و به مقاومت‌هایی اشاره می‌کند که ممکن است ناخودآگاه شما در برابر شناخت حقایق ناخوشایند درونی نشان دهد. نویسنده در این کتاب نمونه‌هایی از تجربیات شخصی و مثال‌هایی از بیماران خود ذکر می‌کند تا مفاهیم را به ذهن مخاطب خود نزدیک‌تر کند. در مجموع، این اثر به گونه‌ای نگاشته شده است که علاوه‌ بر متخصصان، افراد عادی هم بتوانند از آن بهره ببرند.

کتاب خودکاوی را انتشارات بهجت با ترجمه‌ی محمدجعفر مصفّا منتشر کرده است.

‌ کتاب خودکاوی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای متخصصان روانشناسی و روانکاوی و همه‌ی کسانی که به رشد فردی، خودشناسی و حل تعارضات فردی علاقه‌مند هستند، مناسب خواهد بود.

در بخشی از کتاب خودکاوی می‌خوانیم

هیچ توضیحی هرقدر هم دقیق باشد نمی‌تواند به درستی بیان کند که جریان کوشش برای شناخت هستی واقعی خویش متضمن چه نکات و اصولی است. بنابراین در این فصل من به جای بحث تفصیلی دربارۀ اصول علمی تجزیه و تحلیل یا فرضیات و تئوری‌هایی که در این زمینه وجود دارد که شاید چندان کمکی به خواننده نکند به شرح مبسوط نمونه‌ای از یک «خودکاوی» می‌پردازم. این خودکاوی مربوط به اتکای عصبی و بیمارگونۀ زنی است نسبت به مردی که نامزد او است. و من این موضوع و این نمونه را بدانجهت برای توضیح انتخاب کرده‌ام که در دنیای ما و فرهنگ ما این مسئله مسئله اتکای عصبی یکی از مسائل فراگیر و وخامت‌بار است.

مسئله‌ای که توضیح آن در این فصل خواهد آمد به شرطی جذابیت فوق‌العاده پیدا می‌کند که خواننده توجه داشته باشد که وابستگی و اتکا عصبی مسئله مشترک همۀ زن‌ها در این‌گونه جوامع است. ولی اهمیت آن به نحوی انحصاری محدود به زن بودن نمی‌گردد و مسئله دامنه‌ای وسیع‌تر از این‌گونه تقسیمات دارد. اتکای ناخواسته و غیرارادی نسبت به دیگران و در معنایی عمیق‌تر اتکای غیرموجه و مضر نسبت به یکدیگر، مسئله‌ای است که تقریباً همۀ ما آن را می‌شناسیم. بسیاری از ما لااقل در دوره‌های خاصی از زندگی‌مان و لااقل از ابعاد خاصی گرفتار این مسئله بوده‌ایم؛ ولی نسبت به وجود آن همان قدر ناآگاهیم که «کلار» در شروع خودکاوی از وجود آن در خود بی‌خبر بود؛ و اتکاء، وابستگی و خودباختگی خویش را نسبت به مردی که او را نامزد خویش فرض می‌کرد، در پشت پرده‌ای از کلمات خوش‌ظاهر و دلپسند مانند «عشق»، «فداکاری»، «وفاداری» و نظیر آن پنهان کرده بود.

فهرست مطالب کتاب

توضیح مترجم
مقدمۀ مؤلف
فصل اول: امکان و فایدۀ خودکاوی
فصل دوم: نیروهای مؤثر در ساختمان عصبیت
فصل سوم: مراحل تجزیه و تحلیل و شناخت
فصل چهارم: سهم بیمار در جریان روانکاوی
فصل پنجم: سهم روانکاو در جریان روانکاوی
فصل ششم: خودکاوی گه‌گاهی
فصل هفتم: خودکاوی سیستماتیک و منظم: مقدمات
فصل هشتم: تجزیه و تحلیل اتکاء عصبی
فصل نهم: ماهیت و اصول خودکاوی مستمر
فصل دهم: نحوۀ برخورد با مقاومت‌ها
فصل یازدهم: محدودیت‌های خودکاوی